بررسی جایگاه علم تمرین
بررسی جایگاه علم تمرین
دکتر گائینی: مربی ناآگاه به علم تمرین صلاحیت کار ندارد
» سرویس: ورزشی – علم ورزش
کد خبر: ۹۰۱۲۲۲۰۳۲۴۳
دوشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۰ – ۰۹:۳۲
یک متخصص فیزیولوژی ورزش معتقد است برای این که مربیان به دنبال آموختن علم تمرین باشند، مدیران باید دست به کار شوند و ایجاد انگیزه کنند.
دکتر گائینی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره تعریف کلی از علم تمرین در ورزش عنوان کرد علم تمرین، مبانی علم در حوزه فعالیت‌های میدانی ورزش اطلاق می‌شود، برای مثال علم به ما می‌گوید در چه ساعتی از روز تمرین کنیم تا فواید فیزیولوژی بیشتری را به دست آوریم. علم به ما می‌گوید یک ورزشکار حرفه‌ای در روز باید چند ساعت بخوابد تا عملکردش در طول روز و هنگام تمرین کردن آسیب نبیند. بنابراین علم تمرین راهبردهایی برای موفقیت بهتر ورزشکار در شرایط متفاوت تمرین، مسابقه‌ای و پس از مسابقه‌ای است.
این متخصص فیزیولوژی ورزش همچنین درباره اهمیت علم تمرین در مقایسه با سایر حوزه‌های علمی ورزش مثل تغذیه و روانشناسی تاکید کرد: اهمیت علم تمرین به اندازه تغذیه و حتی بیشتر از آن است. مگر می‌توان از ورزشکاری بدون تغذیه مناسب انتظار داشت که عملکرد مناسب داشته باشد؟ به همان اندازه، سایر اجزای مربوط به زندگی وی نیز باید به آن تن در دهند. اخیر کمیته ملی المپیک کتابی را تحت عنوان “فیزیولوژی ورزش” ویژه مربیان به چاپ رسانده که به اعتقادم اگر مربی‌ای مفاهیم آن را ندادند و به کار نگیرد، صلاحیت مربیگری را ندارد و این نشانه اهمیت کاربرد علم در همه مراحل ورزشی یک ورزشکار است.
وی افزود: مربیان ما هنوز به اشتباه تصور می‌کنند که فقط مسئول تکامل فنی ورزشکارند، در حالی که آموزه‌های تاکتیکی و تکنیکی تنها یک پنجم تا یک چهارم وظیفه مربی را در دنیای پیشرفته امروز ورزش تشکیل می‌دهد و این به این معنی است که اگر فاقد برنامه‌ریزی‌های آموزشی و راهبردهای علمی در برنامه‌ها باشیم و از افراد علمی در جهت تکامل کمک نگیریم، سقف کوتاهی در موفقیت خواهیم داشت. از این رو نمی‌توان وزنی برای اهمیت هر یک از این اجزا تعریف کرد. چنانچه عناصری در ساختار ماشین هستند که به لحاظ اندازه و وزنی کم هستند، اما به لحاظ کارایی به اندازه‌ای مهم اند که یک شرایط خاصی را می‌تواند ایجاد کند.
دکتر گائینی در ادامه با بیان مثالی به اهمیت این موضوع پرداخت و اشاره کرد: در مواد مغذی ماده‌ای به نام سلنیوم است که به اندازه یک میلی گرم برای ورزشکار در طول روز لازم است، اما اگر این داده مغذی نباشد می‌تواند کارایی کربوهیدارت و پروتئین را کاهش دهد. بنابراین بدون دستاویز و توجه به این مفاهیم علمی محال است. مربیان در این دنیای حرفه‌ای راهی را به سوی آینده باز کنند.
وی همچنین با بیان این که استفاده از علم تمرین را نمی‌توان روش دستوری دانست، اذعان کرد: هر چقدر یک مربی توانایی فنی بیشتری داشته باشد و از روابط عمومی بالایی نیز برخوردار باشد، می‌تواند در حد اعلی از تمام نیروهای زبده به کار گیرد و مسئولان تیم را مجاب کند که این همکاری را داشته باشند. به اعتقادم در کل چشم اندازی برای استفاده مربیان از علم تمرین نمی‌بینیم. به این دلیل که در ارتباط‌هایی که با مربیان فعال داشتم کمتر دیدم که به دنبال چنین علمی باشند.
این متخصص در ادامه در پاسخ به این پرسش که دلیل عدم اهمیت مربیان ورزشی ایران به علم تمرین چیست؟ گفت: این عدم اهمیت دادن به دو دلیل است. اولی عدم آگاهی و دومی خودخواهی مربیان است که به نظرم بخش اعظم به مورد اول بر می‌گردد و اگر بتوانیم مربیان را تحت آموزش و انتظارات جدید قرار دهیم، حتما درخواست همکاری‌های علمی و شرکت در دوره‌های آموزشی تقویت می‌شود. مهم‌تر از این موضوع مدیریت‌ها هسند که به شدت سیاسی، غیر فنی و نسبت به نیاز مربیان ناآگاهند. به همین دلیل مربیان را تشویق نمی‌کنند تا آموزش ببینند و چون خودشان ناآگاهند در مقابل شرایط جدید نیز مقاومت می‌کنند.
دکتر گائینی در پایان تاکید کرد: هیچ توازنی بین مدیریت ورزش در سطح‌های کلان و میانی با نیازهای مربیگری در کشور ما برقرار نیست و من توصیه می‌کنم مدیران ورزش نیز آگاهی خود را افزایش دهند.
دیدگاه ها